't Is Meie

Nu breekt uit alle twijgen het frisse jonge groen.
De leeuweriken stijgen de hemel tegemoet,
De hemel tegemoet.
De bloemen staan in bonte tooi,
Natuur wat ben je wondermooi;
’t Is Meie, ’t Is Meie, ’t Is Meie, ’t Is Meie!

En als de knoppen springen ontwaakt het gans’ heelal;
De vogels gaan weer zingen, de beek ruist in het dal,
De beek ruist in het dal.
En daav’rend schalt de jubeltoon:
’Natuur wat ben je wonderschoon,
In Meie, In Meie, In Meie, In Meie!

De hoge bomen wiegen in gulden zonneschijn,
Hoe hoog de vogels vliegen, O, mocht ik met hen zijn,
O, mocht ik met hen zijn!
En jubelen op blijde toon:
’Natuur wat ben je wonderschoon,
In Meie, In Meie, In Meie, In Meie!’